Brodawki łojotokowe

Brodawki łojotokowe to łagodne zmiany nowotworowe, wywodzące się z naskórka i przeważnie niestanowiące zagrożenia dla człowieka. Ich diagnostyką i leczeniem zajmują się lekarze dermatolodzy. Najczęściej obserwuje się je u osób po 30. roku życia, a z wyglądu przypominają przyklejone do skóry narośla o grudkowatej, nierównej powierzchni.

Jak wyglądają brodawki łojotokowe?

Zaobserwowano, że najczęściej brodawki te powstają w otoczeniu przewlekłych owrzodzeń i przetok, a także w okolicach twarzy (zwłaszcza na powiekach), tułowia i narządów płciowych. W zależności od umiejscowienia charakteryzują się brodawkującą lub rogowaciejącą powierzchnią, nierzadko sączącą, szczególnie w okolicach drażnionych mechanicznie. Ich wygląd nie zawsze jest jednak jednolity, mogą przyjmować postać wykwitów o powierzchni hiperkeratotycznej i płaskiej lub uszypułowanej w podstawie. Natomiast w pachwinach nierzadko obserwuje się ich linijny układ. Różnice dotyczą również wielkości brodawek łojotokowych, które mają od kilku milimetrów do kilku centymetrów.

Opisując w skrócie, brodawki łojotokowe określić można jako uniesione, wyniesione płasko grudki bądź guzki o nierównej powierzchni i zabarwieniu ciemnobrązowym lub czarnym. Brodawki łojotokowe nie są bolesne, nie pieką i nie swędzą. Jeśli takie dolegliwości zaczynają pacjentowi doskwierać, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Jedynie przy ich częstym podrażnianiu (np. odzieżą, biżuterią, grzebieniem) rzeczywiście mogą powodować dyskomfort, ból oraz zaczerwienienie.

Brodawki łojotokowe – przyczyny

Brodawki łojotokowe tworzą się wskutek łagodnych procesów rozrostowych nabłonka wielowarstwowego płaskiego. Przyczyny występowania tych zmian wciąż nie zostały w pełni poznane, choć uważa się, że czynnikami predysponującymi są przede wszystkim:

• otyłość;
• zwiększony wysiłek fizyczny;
• nadmierna potliwość skutkująca maceracją naskórka;
• zakażenie wirusami HPV;
• mutacje genów FGFR3 i PIK3CA.

Sugeruje się także wpływ wieku na ich rozwój, ponieważ najczęściej pojawiają się dopiero po ukończeniu 30. roku życia. Uważa się, że rogowacenie naskórka ma silny związek z procesami starzenia się skóry, zatem wiele tego typu zmian dermatologicznych ujawniać się będzie właśnie w pewnym wieku. Ciekawostką jest, że wysiew mnogich brodawek łojotokowych niekiedy wiąże się z wystąpieniem rogowacenia ciemnego i świądu, określany jako objaw Lesera-Trelata. Zespół ten jest typowy dla nowotworu przewodu pokarmowego, dlatego niezbędna jest pilna konsultacja lekarska.

Diagnostyka brodawek łojotokowych

Zmiany takie jak brodawki łojotokowe są błędnie rozpoznawane jako włókniaki, brodawki wirusowe, znamiona naskórkowe brodawkujące bądź kłykciny kończyste. Dlatego tak ważne jest, aby skorzystać z pomocy doświadczonego dermatologa i nigdy nie diagnozować się na własną rękę. Diagnostyka przebiega na podstawie badania dermatoskopowego.

Brodawki łojotokowe – leczenie

Brodawki łojotokowe usuwa się z reguły ze względów estetycznych lub gdy znajdują się w miejscach narażonych na podrażnienia. Na zabieg może zdecydować się każdy, kto chce pozbyć się tych zmian. Metodą z wyboru jest najczęściej laseroterapia, pozwalająca na bezkrwawe wycięcie brodawki wiązką lasera, który jednocześnie zamyka naczynia krwionośne. Innymi metodami są:

• kriochirurgia;
• łyżeczkowanie;
• elektrochirurgia.

Optymalna spośród nich powinna zostać wybrana podczas konsultacji z lekarzem. Z całą pewnością nie należy odrywać brodawek łojotokowych czy podejmować prób usunięcia ich samodzielnie polecanymi, domowymi sposobami.

Brodawki łojotokowe po usunięciu przez lekarza są zabezpieczane i przesyłane do badań histopatologicznych. Sprawdza się tym samym, czy rzeczywiście są formami łagodnymi i nie wymagają leczenia onkologicznego.

Brodawki łojotokowe – czy są groźne?

Choć w zdecydowanej większości przypadków brodawki łojotokowe są zmianami łagodnymi i nie stanowią żadnego zagrożenia dla zdrowia i życia pacjenta, należy mieć na uwadze, że niewielki odsetek zmian łagodnych może przekształcić się w zmianę złośliwą. Innym problemem jest błędne rozpoznanie zmiany złośliwej jako brodawka łojotokowa i bagatelizowanie jej. Zawsze rekomenduje się konsultację dermatologiczną.

	Spirulina w proszku 100% naturalna Spirulina w proszku od bioalgi to sproszkowana, 100% alga Spirulina platensis. Doświadczenie i wieloletnie badania sprawiły, że otrzymany produkt jest nie tylko w pełni naturalny, ale również wysokiej jakości i zawiera wysokie stężenie składników odżywczy Zobacz więcej...
	Spirulina w tabletkach 100% naturalna Spirulina platensis, którą Państwu oferujemy to 100% naturalna, słodkowodna alga o wysokiej zawartości składników odżywczych. Codziennie spożywana dostarcza organizmowi niezbędne substancje wpływające na sprawne funkcjonowanie układów w ciele człowieka. Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Borzęcki A., Miturska R., Szponar-Bojda A., Raszewska-Famielec M., Brodawczak naskórkowy w praktyce dermatologicznej. Klinika i leczenie, Przegląd Dermatologiczny, 2013, 100, 96-101.
2. Hauzer A., Gnus J., Hauzer W., Leczenie zaburzeń barwnikowych skóry związanych z wiekiem. Przegląd metod, Kosmetologia Estetyczna, 5/2017.