Bulimia

Bulimia (inaczej: żarłoczność psychiczna) to choroba charakteryzująca się występowaniem niekontrolowanych epizodów obżarstwa oraz objadania się. Niedługo po tym osoba chora podejmuje czynności mające na celu przeciwdziałanie przyrostowi masy ciała, np. inicjuje wymioty lub stosuje głodówki. Prowadzi to do poważnych skutków ubocznych, które mogą wręcz zagrażać życiu. Nad osobą chorą powinien czuwać zespół interdyscyplinarny z dietetykiem i psychoterapeutą na czele.

Bulimia – przyczyny

Choroba najczęściej dotyczy dziewcząt w okresie dojrzewania i młodych kobiet, choć równie dobrze może pojawić się u każdej osoby, bez względu na wiek czy płeć. Przyczyny bulimii nie są znane, jednak wymienia się wiele czynników ryzyka, które mogą skłaniać do tak nietypowego zachowania:

• samotność, brak bliskich osób wokół siebie, uczucie odizolowania;
• brak akceptacji własnego ciała;
• wyśmiewanie przez inne osoby;
• brak pewności siebie i poczucia własnej wartości;
• konflikty rodzinne;
• uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu;
• emocjonalne problemy mające swój początek jeszcze na etapie dzieciństwa.

Bardzo często przyczyną objadania się i zachowań kompensacyjnych jest chęć posiadania idealnej, zgrabnej sylwetki, co w dzisiejszych czasach jest narzucane przed media. Problem leży głównie w psychice osoby chorej, dlatego także leczenie powinno rozpocząć się właśnie na tej płaszczyźnie.

Diagnostyka i objawy bulimii

Aby rozpoznać bulimię spełnione muszą zostać 3 kryteria:

• epizody objadania się, czyli spożywanie dużych ilości jedzenia, znacznie przekraczających swoją objętością zwyczajną porcję;
• zachowania kompensacyjne, czyli próby przeciwdziałania konsekwencjom objadania się. Mowa m.in. o wymiotach, stosowaniu środków przeczyszczających, okresowych głodówkach, przyjmowaniu leków tłumiących apetyt i innych;
• silny lęk przed otyłością oraz narzucanie sobie konieczności uzyskania bardzo niskiej masy ciała.

W czasie jednego napadu objadania się osoba chora potrafi spożyć ogromną dawkę jedzenia. Przyswojona wówczas ilość kalorii wynosi nawet 30-40 tysięcy, przy dziennym zapotrzebowaniu rzędu 2,5-3 tysięcy. Bulimia zawsze przebiega z napadami objadania się, jednak objawy takie jak wymioty, używanie środków przeczyszczających czy głodówki nie są już stałym objawem. Niektórzy pacjenci z bulimią nie wymiotują, lecz przykładowo stosują intensywne głodówki lub bardzo dużo ćwiczą (co również zalicza się do zachowań kompensacyjnych). W przebiegu bulimii trwającej dłuższy czas zaobserwować można objawy takie jak:

• nadmierne wypadanie włosów;
• rozdwajanie się płytek paznokci;
• uszkodzenia zębów;
• afty w jamie ustnej;
• nieświeży oddech;
• powiększenie ślinianek;
• objaw Russella;
• zmęczenie i osłabienie;
• zaburzenia cyklu miesiączkowego u kobiet;
• zaburzenia trawienia, częste zaparcia lub biegunki i bóle brzucha.

Większość tych objawów (zwłaszcza lokalizujących się w jamie ustnej oraz objaw Russella) dotyczy głównie osób wymiotujących.

Leczenie bulimii

Podstawą jest terapia u psychiatry lub psychoterapeuty. Może odbywać się indywidualnie lub rodzinnie, w zależności od preferencji pacjenta. Musi on zrozumieć swój problem i znaleźć jego przyczynę. Ze względu na to, że u pacjentów z bulimią bardzo często pojawiają się zaburzenia nastroju, w niektórych przypadkach konieczne jest włączenie farmakoterapii. Leki należy jednak dobierać ostrożnie, ponieważ nierozsądne stosowanie może pogłębić niedobory masy ciała. Najczęściej stosuje się więc preparaty przeciwdepresyjne, czyli inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny.

W procesie leczenia istotną rolę odgrywają odpowiednio kontrolowane ćwiczenia, które przyspieszają odbudowę beztłuszczowej masy ciała, wzmacniają oraz dobrze wpływają na psychikę. Zaleca się ćwiczenia z obciążeniem oraz aerobowe, zwiększające produkcję endorfin. Powinny być jednak wykonywane pod okiem doświadczonego trenera, który zna dany przypadek chorobowy. Uzupełnieniem wszystkiego jest dietoterapia, czyli ustalenie wspólnie z dietetykiem klinicznym diety odpowiedniej dla danego pacjenta.

Spirulina i chlorella Spirulina i chlorella wspomaga oczyszczanie organizmu z toksyn, w tym również z metali ciężkich. Ponadto wspiera budowanie naturalnej odporności, odmładzanie organizmu, pomaga w likwidacji zaparć, przyspiesza metabolizm i regenerację uszkodzonych tkanek Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Komorowska-Szczepańska W., Hansdorfer-Korzon R., Plata A., Podgórska M., Bulimia psychiczna jako problem interdyscyplinarny, Żywienie a Środowisko, Gdańsk 2016.
2. Brytek-Matera A., Zaburzenia odżywiania, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2021.