Monoterapia to jedna z często stosowanych metod farmakologicznych, polegająca na podawaniu pacjentowi wyłącznie jednego leku. Zmniejsza ryzyko działań niepożądanych i pozwala precyzyjnie określić skuteczność preparatu, jak również jego oddziaływanie na organizm pacjenta. Tę formę leczenia można zastosować praktycznie w każdej jednostce chorobowej.
Monoterapia a politerapia
Monoterapia polega na przyjmowaniu jednego leku, natomiast politerapią nazywa się łączenie i przyjmowanie przynajmniej dwóch różnych leków. Obie metody mają swoje wady i zalety. Odpowiednią powinien zawsze wybrać lekarz prowadzący, w zależności od rodzaju i zaawansowania choroby podstawowej, chorób współistniejących, przyjmowanych wcześniej leków, a także stanu zdrowia, wieku, samopoczucia i masy ciała pacjenta.
Monoterapia – na czym polega?
Monoterapia to inaczej podawanie wyłącznie jednego leku, co oznacza, że jeśli pacjent ma zdiagnozowane nadciśnienie tętnicze, będzie przyjmował tylko jeden preparat, np. ramipril będący inhibitorem konwertazy angiotensyny. Jednocześnie należy oczywiście zadbać o modyfikację diety (zwłaszcza ograniczenie spożycia cholesterolu, tłuszczów nasyconych, alkoholu i soli), rzucenie palenia papierosów czy regularną aktywność fizyczną, jednak w aspekcie farmakoterapii wyszczególnia się wyłącznie jeden lek. W monoterapii nadciśnienia tętniczego podkreśla się celowość stosowania preparatów o wydłużonym czasie działania hipotensyjnego, trwającego całą dobę. Ma chronić pacjenta także przed wzrostem ciśnienia tętniczego z samego rana. Dlatego ważne jest dobranie odpowiedniego leku na podstawie znajomości mechanizmu jego działania.
Zalety monoterapii
Monoterapia ma wiele zalet, a do najważniejszych należą:
- możliwość obserwacji ewentualnych działań niepożądanych – przy przyjmowaniu kilku różnych leków ostatecznie nie wiadomo, który z nich wywołał skutki uboczne. Takiej wątpliwości nie ma przy przyjmowaniu tylko jednego leku;
- możliwość obserwacji skuteczności leku – przyjmując tylko jeden lek, wiadomo, czy działa on na organizm pacjenta w sposób pożądany, czy raczej nie daje żadnych efektów. Wówczas lekarz może dołączyć do leczenia inne leki lub zamienić lek pierwotny na inny. W przypadku politerapii nierzadko pacjent przyjmuje leki, które właściwie nie są mu aż tak potrzebne, jednak nie ma możliwości sprawdzenia skuteczności pojedynczych preparatów, aby odstawić te zbędne;
- zmniejszenie ryzyka działań niepożądanych – im mniej przyjmuje się leków, tym lepiej dla organizmu. Większa liczba preparatów zwiększa ryzyko skutków ubocznych także z tego względu, że mogą one wchodzić ze sobą w interakcję;
- niższy koszt leczenia – przyjmowanie tylko jednego leku obniża ostateczny koszt leczenia. To istotne zwłaszcza w przypadku drogich farmaceutyków.
Taka forma leczenia jest również korzystna dla lekarzy, którzy mogą śledzić jego efektywność.
Monoterapia – wady
Monoterapia nie zawsze może zostać zastosowana przez lekarza. Najczęściej wybiera się ją przy mniej zaawansowanych stadiach chorób lub przy infekcjach ostrych, jednak w niektórych przypadkach nie wykaże pożądanej skuteczności. Mowa choćby o nowotworach, które wymagają leczenia skojarzonego różnymi lekami biologicznymi i cytostatykami, jak również o pacjentach, u których zdiagnozowano kilka różnych chorób i każda z nich wymaga przyjmowania innych farmaceutyków. Taka sytuacja ma miejsce zwłaszcza w przypadku pacjentów starszych.
Odpowiednią formę leczenia farmakologicznego zawsze dobiera lekarz na podstawie wielu czynników. Przepisanie leku, zmianę leku na inny lub dołączenie leku do trwającej już farmakoterapii zawsze powinno być prowadzone po szczegółowym wywiadzie zdrowotnym, a nierzadko również po wykonaniu badań laboratoryjnych i/lub obrazowych w zależności od choroby.
Polecane produkty:
|
Omega 3 – olej roślinny 100% naturalny
Omega 3 od bioalgi to naturalny suplement diety, który uzupełnia codzienną dietę m.in. w mikroelementy zawarte oleju z nasion pachnotki zwyczajnej (Perilla frutescens). Stanowi przede wszystkim źródło niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT). Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Martínez-Sagasti F., González Gallego M., Moneo-González A., Monoterapia vs. terapia combinada en el tratamiento de las infecciones por bacterias gramnegativas multirresistentes, Rev Esp Quimioter 2016;29(Suppl. 1): 43-46.
- Woroń J., Metody współczesnej farmakoterapii, Medical Tribune Polska, Warszawa 2023.
