Politerapia (inaczej: leczenie skojarzone) polega na podawaniu pacjentowi więcej niż 1 leku w terapii danej choroby bądź kilku jednocześnie stwierdzonych chorób. Stanowi przeciwieństwo monoterapii, czyli terapii farmakologicznej wyłącznie jednym lekiem. Obie metody zawsze powinny zostać starannie dobrane przez lekarza, w zależności od wielu czynników.
Politerapia – na czym polega?
Politerapia jest metodą leczenia z wykorzystaniem środków farmakologicznych, w której przebiegu lekarz przepisuje pacjentowi 2 lub więcej leków. Ich działanie może się uzupełniać, co ma miejsce przy leczeniu jednej choroby, jak i może być zupełnie różne, jeśli celem jest leczenie większej liczby zdiagnozowanych problemów zdrowotnych. Przykładem zastosowania politerapii może być choćby jednocześnie zdiagnozowane nadciśnienie tętnicze i cukrzyca, czyli sytuacja, w której pacjent musi przyjmować w tym samym czasie leki hipotensyjne (obniżające ciśnienie) oraz insulinę (normalizującą glikemię).
Politerapia może mieć miejsce również przy leczeniu jednej choroby, np. nowotworów, gdzie skuteczność osiągnie się wyłącznie przy przyjmowaniu kilku różnych chemioterapeutyków. Klasycznym przykładem politerapii jest również leczenie farmakologiczne zapalenia płuc, gdy pacjent otrzymuje np. lek przeciwgorączkowy + antybiotyk.
Politerapia – zalety
Politerapia oddziałuje kompleksowo na organizm pacjenta, zatem z jej wykorzystaniem można osiągnąć różne cele terapeutyczne w tym samym czasie. To ważne, jeśli u pacjenta obserwuje się wiele dolegliwości wymagających zwalczania lub gdy chorobę wywołały różne patogeny (np. grzyby oraz bakterie, których leczenie wymaga zupełnie innych leków). Dzięki politerapii nierzadko można osiągnąć oczekiwane efekty terapeutyczne w krótszym czasie, niż miałoby to miejsce przy użyciu monoterapii.
Politerapia – wady
Stosowanie kilku różnych leków wiąże się z nieco większym ryzykiem działań niepożądanych, nie tylko ze względu na różny mechanizm działania poszczególnych farmaceutyków, ale także w związku z możliwością interakcji leków między sobą. Ponadto, jeśli dojdzie do ich wystąpienia, pacjent i lekarz często nie są pewni, który lek wywołał określone skutki uboczne, przez co nie wiadomo, który lek powinno się odstawić. W przypadku monoterapii od razu wiadomo, że ewentualne działania niepożądane są konsekwencją danego leku, co pozwala na zmianę go na inny.
Wadą politerapii może być także wyższy koszt ostateczny leczenia. Zwłaszcza jeśli terapia wiąże się z koniecznością przyjmowania leków z wyższej półki cenowej, jak również przy chorobach przewlekłych, gdy dane leki należy kupować systematycznie przez wiele miesięcy, a nawet lat.
Politerapia – wskazania
Wskazań do politerapii jest wiele, w praktyce stosuje się ją najczęściej u seniorów, jako że w starszym wieku ryzyko zdiagnozowania większej liczby chorób znacznie wzrasta. Większość starszych pacjentów zmaga się z więcej niż 1 przewlekłym problemem zdrowotnym i przyjmuje określone leki, aby go normalizować. W rzeczywistości jednak politerapię można stosować przy każdej chorobie i przy każdym schorzeniu. Rekomenduje się, aby (jeśli to tylko możliwe) w pierwszej kolejności skupiać się na monoterapii, a dopiero później dołączać do niej kolejne leki, jeśli nie uzyska się oczekiwanych efektów terapeutycznych.
Jak dobrać leki do politerapii?
Jeśli u pacjenta pojawia się konieczność przyjmowania więcej niż 1 leku, koniecznie powinien skonsultować się z lekarzem. Przeprowadzi on wywiad zdrowotny i ustali, które konkretnie leki i w jakich dawkach będą optymalne w danym przypadku. Pod uwagę należy wziąć nie tylko zdiagnozowane choroby, ale i ogólny stan zdrowia, płeć, wiek, stan fizjologiczny oraz szereg innych czynników. Co ważne, wybrane leki nie mogą wchodzić ze sobą w interakcję, dlatego ostateczny ich dobór wymaga szczególnej staranności.
Polecane produkty:
|
Omega 3 – olej roślinny 100% naturalny
Omega 3 od bioalgi to naturalny suplement diety, który uzupełnia codzienną dietę m.in. w mikroelementy zawarte oleju z nasion pachnotki zwyczajnej (Perilla frutescens). Stanowi przede wszystkim źródło niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT). Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Woroń J., Metody współczesnej farmakoterapii, Medical Tribune Polska, Warszawa 2023.
- Arilla J., Fernández M., Viñuales E., Lozano I., Psiquiatría U., Villanova H. Politerapia antipsicótica en una unidad de hospitalización psiquiátrica, Revista de Psiquiatría y Salud Mental, 3/2010.
