Leukocyty

Leukocyty to krwinki białe, będące stałym i kluczowym dla zachowania zdrowia elementem ludzkiej krwi. W warunkach prawidłowych ich liczba powinna zawierać się w przedziale 4000-11000 na mikrolitr. Podstawową funkcją krwinek białych jest walka z patogenami chorobotwórczymi i utrzymywanie wysokiej odporności. Wyróżniamy kilka frakcji leukocytów, a wszystkie one zostały opisane poniżej.

Neutrofile

Neutrofile (granulocyty obojętnochłonne) zawierają w swojej budowie ziarnistości obojętnochłonne. To okrągłe komórki odpowiadające przede wszystkim za szybkie reagowanie na chorobotwórcze mikroorganizmy. Wszystko dzięki temu, że na swej powierzchni posiadają odpowiednie receptory. Neutrofile wykazują zdolność do szybkiego gromadzenia się w miejscu uszkodzenia tkanek. Ich produkcja zachodzi w szpiku kostnym czerwonym, zaś prawidłowa liczba powinna zawierać się w przedziale 1800-8000/ul.

Eozynofile

Eozynofile (granulocyty kwasochłonne) stanowią do 6% całej populacji granulocytów. W swojej budowie posiadają dwupłatowe jądro komórkowe. Stanowią kluczowy element odporności wrodzonej, a ich podstawową funkcją jest eliminacja infekcji pasożytniczych oraz udział w reakcjach alergicznych. Ich norma zależy od wieku i stanu zdrowia, u zdrowych osób dorosłych zwykle wynosi jednak 50-500/ul. Ciekawostką jest, że fizjologicznie najniższy poziom eozynofilów obserwuje się z samego rana.

Bazofile

Bazofile (granulocyty zasadochłonne) stanowią mniej niż 1% wszystkich leukocytów we krwi krążącej. Powstają w szpiku kostnym czerwonym pod wpływem odpowiednich cytokin, następnie przedostają się do krwi, gdzie krążą przez kilka kolejnych godzin, po czym przechodzą do tkanek. Nie wykazują zdolności do skutecznej fagocytozy. W swoich ziarnistościach mogą magazynować histaminę, heparynę, serotoninę i wiele innych związków aktywnych biologicznie. Największą aktywność tych komórek obserwuje się w przebiegu reakcji alergicznych i reakcji anafilaktycznych.

Limfocyty

Limfocyty stanowią podstawę odpowiedzi immunologicznej swoistej. Opisując ich budowę należy wyszczególnić duże jądro komórkowe i ubogą ilość cytoplazmy. Stanowią około 25% całej populacji leukocytów. Po urodzeniu niektóre z limfocytów są produkowane w szpiku kostnym czerwonym, jednak znaczna większość powstaje w węzłach chłonnych, grasicy i śledzionie. Limfocyty wnikają do krwi głównie przez naczynia chłonne. W warunkach prawidłowych we krwi krążącej znajduje się zaledwie 2% całej puli tych komórek. Wyróżniamy kilka frakcji limfocytów:

• limfocyty B – rozpoznają antygeny i produkują przeciwciała;
• limfocyty Tc – zabijają patogenne komórki docelowe, w tym komórki nowotworowe;
• limfocyty Th – produkują cytokiny i tym samym wspierają odpowiedź immunologiczną. Dodatkowo ułatwiają aktywację limfocytów B i makrofagów;
• limfocyty Treg – hamują nadmierną reakcję przeciwzapalną, chronią przed reakcjami z autoagresji.

Do grona limfocytów zalicza się również komórki NK, powstające głównie w szpiku kostnym czerwonym oraz grasicy. Zalicza się je do cytotoksycznych komórek efektorowych, które w odróżnieniu od limfocytów Tc nie potrzebują wcześniejszej specyficznej immunizacji. Główną funkcją tych struktur jest zabijanie docelowych komórek nowotworowych, zarażonych wirusem oraz innymi patogenami. Komórki NK stanowią do 10% wszystkich limfocytów we krwi obwodowej.

Monocyty

Monocyty są bardzo charakterystycznymi komórkami. Posiadają sporą ilość cytoplazmy bez ziarnistości oraz nerkowate jądra. Przenikają do krwi ze szpiku kostnego, pozostając w niej około 72 godziny. Po tym czasie wnikają do tkanek, przekształcając się w makrofagi tkankowe, których czas przeżycia nie jest znany. Makrofagami tkankowymi nazywamy komórki Kupffera w wątrobie, płucne makrofagi pęcherzykowe, a także komórki mikrogleju. Makrofagi odgrywają kluczową rolę w odporności. Syntezują niemal 100 różnych substancji, w tym czynniki oddziałujące na limfocyty, prostaglandyny klasy E oraz czynniki inicjujące krzepnięcie krwi.

Olej z czarnuszki Czarnuszka to wszechstronny, naturalny produkt o potwierdzonym, niezwykle szerokim działaniu. Wykazuje właściwości m.in. antyseptyczne, antywirusowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwalergiczne ... Zobacz więcej...

Bibliografia

1. Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008.
2. Górski J., Fizjologia człowieka w zarysie, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
3. Reicher M., Bochenek A., Anatomia człowieka, tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
4. Jasiulewicz A., Lisowska K., Witkowski J., Bryl E., Rola limfocytów B w mechanizmach patogenezy wybranych chorób, Forum Medycyny Rodzinnej, 1/2011.