Anoreksja

Anoreksja (łac. anorexia nervosa) określana jest jako jadłowstręt psychiczny. To poważne zaburzenie odżywiania zaliczane jednocześnie do zaburzeń psychicznych. Dlatego leczeniem zajmuje się zespół interdyscyplinarny składający się m.in. dietetyka klinicznego, psychiatry, a nawet endokrynologa.

Anoreksja

Anoreksja – przyczyny

Dokładne przyczyny tej choroby nie zostały w pełni poznane. Uważa się, że na jej wystąpienie wpływają czynniki biologiczne, neurobiologiczne, psychologiczne i środowiskowe. Czynnikami ryzyka są natomiast:

  • osobowość obsesyjno-kompulsywna;
  • osobowość schizoidalna;
  • wysoki poziom lęku;
  • niskie poczucie własnej wartości.

Bardzo ważnym etapem anoreksji jest pojawienie się czynnika wyzwalającego. Może nim być okres dojrzewania, rozpoczęcie odchudzania, wystąpienie silnej sytuacji stresowej w życiu lub krytyczne uwagi otoczenia dotyczące wyglądu.

Anoreksja – przebieg

Jadłowstręt psychiczny bardzo często rozwija się niezauważony. Początkiem jest chęć zmiany wyglądu zewnętrznego lub zrzucenia zbędnych kilogramów. W tym celu osoba chora rozpoczyna pozornie niewinną kurację odchudzającą. Wraz z upływem czasu dieta staje się jednak coraz bardziej restrykcyjna. Z jadłospisu wykluczane są ważne grupy pokarmowe, co szybko prowadzi do niedożywienia. Na samym początku chory jest aktywny zadowolony z siebie i pełen energii, jednak później pojawia się uczucie osamotnienia i izolacji, czemu towarzyszą epizody depresyjne. Przewlekle trwająca anoreksja prowadzi do licznych konsekwencji zdrowotnych, w tym do następujących:

  • opóźnione dojrzewanie płciowe w przypadku nastolatków;
  • zanik miesiączkowania i brak owulacji u kobiet;
  • obniżony poziom hormonu wzrostu;
  • hipokaliemia;
  • podwyższony poziom hormonu stresu;
  • osteoporoza;
  • wypadanie włosów;
  • kardiomiopatia;
  • arytmia;
  • zastoinowa niewydolność serca;
  • obrzęki;
  • kwasica;
  • kamica nerkowa;
  • zaparcia;
  • powiększenie i pęknięcie żołądka;
  • neuropatia obwodowa;
  • skrajnie złe samopoczucie;
  • częste omdlenia;
  • osłabienie i tendencja do infekcji.

U takich osób występują liczne zaburzenia w obrębie gospodarki hormonalnej, a wyobrażenie własnego ciała jest silnie zaburzone. Intensywny strach przed przybraniem na wadze sprawia, że choroba wraz z upływem czasu jedynie się nasila.

Diagnostyka anorekcji

Anoreksję diagnozuje zarówno lekarz internista, jak i psychiatra czy psycholog. Odbywa się to na podstawie wywiadu zdrowotnego, kwestionariuszy dotyczących odżywania, pomiaru BMI i tkanki tłuszczowej. Uzupełnieniem są badania laboratoryjne sprawdzające stopień odżywienia organizmu i jego podstawowe parametry.

Leczenie anorekcji

Farmakoterapia w leczeniu anoreksji odgrywa znikomą rolę. Wykorzystuje się ją zwykle wyłącznie w przypadkach z towarzyszącymi objawami psychopatycznymi. Kluczowa jest tutaj terapia u doświadczonego psychiatry, która często trwa wiele miesięcy, zanim pacjent zrozumie swój problem, zaakceptuje dążenie do zmian i wykaże motywację. Równie ważnym elementem jest dietoterapia. Jeśli pacjent stosował długotrwałe głodówki, początkowo zaleca się dietę na poziomie 500 kcal dziennie. Przyrost masy ciała powinien wynosić około 0,5 kg na tydzień przy leczeniu ambulatoryjnym oraz 1,5 kg przy leczeniu na oddziale szpitalnym. Posiłki powinny być jednocześnie lekkostrawne, urozmaicone, doprawiane naturalnymi ziołami i smaczne dla danego pacjenta co zachęci go do jedzenia. Wszelkie powikłania tej choroby leczy się już specjalistycznie.

Anoreksja a ciąża

Anoreksja u kobiet w ciąży nazywa się pregoreksją. Objawy u kobiety są identyczne jak w przypadku chorych nieciężarnych. To jednak wyjątkowe zagrożenie dla rozwijającego się dziecka. Powikłania obejmują:

  • porody przedwczesne;
  • poronienia;
  • niską masę urodzeniową dziecka;
  • wady wrodzone;
  • niski wynik w skali APGAR;
  • zaburzenia wzrostu;
  • opóźniony rozwój u noworodka;
  • wyższy współczynnik umieralności w grupie niemowląt.

Powikłania te są konsekwencją zarówno niedoborów pokarmowych, jak i efektem działania leków tak często przyjmowanych przez anorektyków (np. moczopędnych lub przeczyszczających).



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Tylec A., Olajossy M., Dubas-Ślemp H., Spychalska K., Możliwość czy przymus leczenia? Anoreksja psychiczna – uregulowanie prawne. Opis przypadku, Psychiatria Polska, 3/2013.
  2. Lewitt A., Brzęczek K., Krupienicz A., Interwencje żywieniowe w leczeniu anoreksji – wskazówki dietetyczne, Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii, 3/2008.
  3. Kręgielska-Narożna M., Walczak-Gałęzewska M., Lis I., Bogdański P., Jadłowstręt psychiczny – co widzą „motyle”?, Farmacja Współczesna, 7/2014.

Może Cię zainteresować

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

0

Twój koszyk jest pusty

Brak produktów w koszyku.