Mocznik

Mocznik to organiczny związek chemiczny będący diamidem kwasu węglowego. Znajduje się fizjologicznie w organizmie każdego człowieka, jednak jego nadmiar jest szkodliwy. W odpowiednich stężeniach wykorzystuje się go w kosmetologii oraz wielu dziedzinach przemysłu.

Mocznik

Mocznik – charakterystyka

Mocznik jest niepalnym, bezbarwnym lub białym ciałem stałym o budowie krystalicznej. Ma słaby zapach amoniaku i orzeźwiający, słony smak. Jest higroskopijny i bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie. Przy długotrwałym przechowywaniu oraz w roztworach wodnych substancja rozkłada się częściowo z wydzieleniem amoniaku i ditlenku węgla. Mocznik był pierwszym związkiem organicznym, otrzymanym po raz pierwszy syntetycznie przez Friedricha Wöhlera w 1828 roku z nieorganicznych substratów w konsekwencji ogrzewania cyjanianu amonu. Współcześnie na skalę masową mocznik otrzymuje się w bezpośredniej reakcji ditlenku węgla z amoniakiem.

W organizmie człowieka mocznik jest produktem endogennym. Tworzy się w wątrobie (a dokładniej w hepatocytach) w cyklu mocznikowym z amoniaku powstającego wskutek katabolizmu aminokwasów i białek. Ulega wydaleniu przez nerki. Szacuje się, że zdrowy, dorosły człowiek wydala około 20-35 g mocznika z moczem w ciągu dnia. Nadmiar mocznika w organizmie jest jednak szkodliwy i generuje dolegliwości takie jak m.in.:

Zwiększone stężenie mocznika we krwi świadczy na ogół o pogorszeniu czynności nerek. Może mieć ono charakter ostry i przejściowy. Wartości prawidłowe u osoby dorosłej to 2,0-6,7 mmol/l (15-40 mg/dl).

Mocznik – badanie

Badanie mocznika wykonuje się u pacjentów, u których konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki w związku z podejrzeniem nieprawidłowości w funkcjonowaniu nerek, choć równie często wykonuje się je przy podejrzeniu lub monitorowaniu leczenia chorób wątroby, niewydolności serca, krwawień z przewodu pokarmowego czy chorób metabolicznych. Do badania niezbędna jest próbka krwi pobranej w tradycyjny sposób. Wskazaniami do badania są natomiast przede wszystkim:

  • senność;
  • wymioty;
  • zaburzenia świadomości;
  • nadmierne zmęczenie;
  • zaburzenia krzepnięcia krwi;
  • świąd skóry;
  • przewlekłe nadciśnienie tętnicze;
  • bóle i zawroty głowy;
  • obrzęki kończyn dolnych.

W praktyce zazwyczaj poziom mocznika we krwi sprawdza się równocześnie ze stężeniem kreatyniny, gdyż samo badanie mocznika jest mniej wiarygodne.

Zastosowanie mocznika

Mocznik jest stosowany jako: składnik nawozów i dodatek do pasz dla zwierząt, surowiec do produkcji tworzyw sztucznych, impregnatów ognioodpornych, klejów, reduktor w selektywnej redukcji katalitycznej stosowanej celem obniżenia emisji tlenków azotu ze źródeł stacjonarnych i mobilnych, surowiec do produkcji leków, kosmetyków i produktów chemii gospodarczej, jak również jako środek do usuwania oblodzenia z dróg, torów kolejowych i pasów startowych. Wykorzystuje się go nawet w przemyśle spożywczym jako dodatek do wyrobów piekarniczych, napojów alkoholowych i produktów na bazie żelatyny oraz jako odczynnik w laboratoriach.

Mocznik w kosmetykach

W kosmetykach i farmaceutykach, w zależności od stężenia, mocznik wykazuje właściwości: nawilżające, antyseptyczne lub złuszczające. W kremach nawilżających i regenerujących stosuje się do 2% mocznika, w preparatach nawilżająco-zmiękczających (np. kremy do stóp) – maksymalnie do 10%, w tonikach antybakteryjnych – około 10%, natomiast w peelingach i kremach złuszczających jest to około 30-40%. Mocznik o stężeniach do 30% rozrywa wiązania wodorowe keratyny, zmiękcza skórę i zwiększa jej przepuszczalność, ułatwiając wnikanie w głąb skóry substancji aktywnych kosmetyków lub leków. Mocznik o stężeniach powyżej 10% wykazuje natomiast działanie keratolityczne – ułatwia złuszczanie naskórka i zwiększa przepuszczalność warstwy rogowej dla składników aktywnych kosmetyków i leków. Znajduje zastosowanie w miejscowej terapii schorzeń takich jak: rybia łuska, atopowe zapalenie skóry, kurzajki.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Konieczko K., Mocznik – frakcja wdychalna, Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy, 4/2017.
  2. Śmigiera E., Mocznik – Cenny surowiec dla przemysłu chemicznego, Przemysł Chemiczny, 79/2000.
  3. Kapuścińska A., Nowak I., Wykorzystanie mocznika i jego pochodnych w przemyśle kosmetycznym, Chemik, 68/2014.

Może Cię zainteresować

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

0

Twój koszyk jest pusty

Brak produktów w koszyku.