Alergia na pyłki

Alergia na pyłki to najpowszechniej występująca choroba układu oddechowego, zaliczana do grona schorzeń cywilizacyjnych i autoimmunologicznych. Szacuje się, że dotyczy nawet do 20% populacji na całym świecie, a jej częstotliwość wciąż wzrasta. Występowanie objawów jest zależne od kalendarza pylenia, zmienia się więc w zależności od pory roku i miesiąca.

Alergia na pyłki

Alergia na pyłki – przyczyny

Bezpośrednie przyczyny alergii na pyłki nie są znane. Pyłki (czyli alergeny) po przedostaniu się do organizmu osoby predysponowanej do alergii, wywołują nadmierną reakcję układu odpornościowego. Czynnikiem ryzyka jest częste przebywanie lub mieszkanie w miastach zanieczyszczonych, ponieważ spaliny znacznie uszkadzają błonę śluzową dróg oddechowych. Kolejnym czynnikiem ryzyka jest palenie papierosów (czynne i bierne). Najczęstsze alergeny wziewne to:

  • roztocza kurzu domowego;
  • pyłki roślin;
  • zarodniki grzybów pleśniowych (głównie Alternaria, Cladosporium);
  • wełna;
  • pierze;
  • sierść, ślina i naskórek zwierząt (głównie psów i kotów).

Do najczęstszych alergenów roślinnych powodujących nadwrażliwość układu immunologicznego są pyłki:

  • bylicy;
  • brzozy;
  • buku;
  • jesionu;
  • leszczyny;
  • olszy;
  • babki;
  • pokrzywy;
  • komosy;
  • topoli;
  • dębu.

Spośród ponad 200 gatunków traw najlepiej poznane są alergeny tymotki łąkowej. Trawy również mogą uczulać, wywołując szereg objawów. Średnica pyłków roślin wiatropylnych waha się w przedziale 20-60 mikronów. Substancje uczulające znajdują się w ich wnętrzu i uwalniają się dopiero wtedy, gdy pyłek dostanie się do organizmu człowieka np. na błonę śluzową nosa. Pyłki roślin są niewidoczne gołym okiem, z wyjątkiem pyłku sosny. Jej ziarna zaopatrzone są w płaszcz woskowy i worki powietrzne, które umożliwiają przenoszenie pyłków na duże odległości i jednocześnie uniemożliwiają przedostawanie się alergenów z błony wewnętrznej pyłku (dlatego sosna nie uczula).

Alergia na pyłki – objawy

Obraz kliniczny alergii wziewnej jest dość charakterystyczny. Obejmuje:

  • wodnisty katar (tzw. katar sienny);
  • kichanie, uczucie swędzenia w nosie;
  • suchy kaszel alergiczny;
  • łzawienie i zaczerwienienie oczu;
  • obrzęk w okolicach twarzy, np. obrzęk wokół oczu lub nosa;
  • suchość i świąd skóry;
  • świszczący oddech;
  • trudności w oddychaniu, różnego stopnia duszności;
  • zapalenie spojówek;
  • wysypka alergiczna;
  • pokrzywka.

Nieco rzadziej pojawiają się objawy gastryczne, takie jak bóle brzucha, nudności czy biegunka, które są charakterystyczne dla alergii pokarmowej. Przy alergii na pyłki objawy pojawiają się sezonowo, czyli w momencie kwitnięcia roślin. Zwykle jest to okres od drugiej połowy maja do połowy lipca. Pylenie roślin jest intensywniejsze w słoneczne, wietrzne dni, choć objawy występują również po krótkotrwałych opadach deszczu oraz w okresie wzmożonego występowania mgieł.

Zobacz również: Alergia na kota.

Diagnostyka

Najczęściej wykonuje się badanie krwi, które ocenia obecność i poziom przeciwciał swoistych dla poszczególnych alergenów. Można również zdecydować się na alergiczny panel skórny, czyli badanie polegające na aplikacji alergenów bezpośrednio na skórę, a następnie delikatne wkłucie ich pod naskórek. Odczyn widoczny jest natychmiast lub rozwija się na przestrzeni najbliższych godzin. Należy obserwować reakcję organizmu pacjenta.

Alergia na pyłki – leczenie

Aby zmniejszać objawy alergii na pyłki, warto wzmacniać odporność. W tym celu należy unikać palenia papierosów, miejsc wysoko zanieczyszczonych oraz stresu. Należy natomiast wysypiać się, zdrowo odżywiać i pozostawać aktywnym fizycznie. Bardzo dobrze sprawdza się suplementacja Chlorelli (która wspomaga naturalne oczyszczanie organizmu z toksyn) oraz kwasów tłuszczowych Omega 3 (które działają przeciwzapalnie i zmniejszają objawy wszelkich alergii).

Alergię wziewną można leczyć terapią odczulającą. W jej przebiegu organizm alergika poddawany jest okresowemu działaniu niewielkich stężeń alergenów. Na przestrzeni czasu układ immunologiczny przyzwyczai się do nich i nie będzie już reagował na nie, nawet jeśli pojawią się w większych stężeniach.

Leczenie zachowawcze obejmuje natomiast unikanie miejsc o wysokim ryzyku pylenia, zamykanie okien w domu, częstą wentylację pomieszczeń, używanie oczyszczaczy powietrza oraz stosowanie leków przeciwhistaminowych.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Dadas-Stasiak E., Kalicki B., Jung A., Najczęściej występujące przyczyny i rodzaje alergii u dzieci w świetle aktualnej epidemiologii, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 6/2010.
  2. Majkowska-Wojciechowska B., Pyłek roślin i alergeny sezonowe w Polsce, Alergia Astma Immunologia, 21/2016.
  3. Obtułowicz K., Alergologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2016.

Może Cię zainteresować

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

0

Twój koszyk jest pusty

Brak produktów w koszyku.