Fosfor

Fosfor (łac. phosphorus, symbol: P) stanowi nieodłączny element życia wszystkich organizmów. Jest podstawowym składnikiem białek i szkieletów kręgowców, bierze udział w przemianach cukrów i tłuszczy, tworzy przyrodę wokół nas. Dostarcza się go do organizmu wraz z dietą, a niedobory mogą skutkować m.in. spadkiem siły mięśniowej, a nawet porażeniem mięśni.

Fosfor

Charakterystyka fosforu

Fosfor został odkryty w 1669 roku przez niemieckiego alchemika Henninga Branda z Hamburga. Znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach przemysłu. Obok nawozów w postaci fosforanów, ważnym produktem przemysłowym jest choćby kwas fosforowy, wykorzystywany w przemyśle spożywczym (np. jako dodatek do napojów), przemyśle farmaceutycznym czy przemyśle metalurgicznym. Związki fosforu znaleźć można ponadto w detergentach, środkach ochrony antykorozyjnej, tworzywach sztucznych, ceramice, materiałach stopowych oraz lekach. W otaczającej nas przyrodzie fosfor wraz z jonami glinu, manganu i żelaza tworzy około 170 minerałów, jednak największą liczbę wiązań tworzy z wapniem.

Fosfor jest niemetalem znajdującym się w 15 grupie, 3 okresie i w bloku p, patrząc na układ okresowy pierwiastków. Właściwości jego tlenków są kwasowe, a sam pierwiastek może występować aż w 6 stopniach utlenienia. Ma stały stan skupienia i może przyjmować różne zabarwienia w zależności od swojej gęstości.

Fosfor w organizmie człowieka

W drogach pokarmowym fosfor organiczny ulega hydrolizie do fosforu nieorganicznego i pod tą postacią jest wchłaniany do krwi. Wchłanianie to odbywa się w dwunastnicy (35%), jelicie czczym (25%) oraz w jelicie krętym (40%). Przyswajalność fosforu zależy jednak od wielu czynników, np. od jego biodostępności, stopnia aktywacji receptorów witaminy D w układzie pokarmowym oraz obecności związków, które mogą wiązać fosfor jak np. aluminium, wapń lub kwas nikotynowy i tym samym obniżać jego wchłanianie. Ciekawostką jest, że przyswajalność fosforu z pokarmów zwierzęcych jest wyższa niż z produktów pochodzenia roślinnego.

Fosfor – zapotrzebowanie

Dzienna rekomendowana dawka fosforu w diecie dorosłego, zdrowego człowieka powinna wynosić około 800 mg, lecz w krajach wysokorozwiniętych w diecie znajduje się nawet 2-krotnie więcej tego pierwiastka. Głównie w związku z wysokim spożyciem produktów mlecznych oraz mięsnych. Niedobory są więc stosunkowo rzadko spotykane.

Fosfor – działanie

Fosfor wchodzi w skład licznych związków o kluczowym znaczeniu dla metabolizmu, takich jak ATP, ADP, białka, fosfolipidy, polisacharydy oraz kwasy nukleinowe. Zarówno w organizmach zwierzęcych, jak i roślinnych. Udowodniono, że reguluje on czynność wszystkich komórek ustroju, bierze udział w produkcji energii oraz utrzymuje silne kości, mięśnie czy narządy wewnętrzne. Przyczynia się do zachowania równowagi kwasowo-zasadowej, jak również do prawidłowej czynności całego układu nerwowego.

Źródła fosforu

Dobrymi źródłami fosforu są m.in.:

  • ryby;
  • mleko i produkty mleczne, np. nabiał;
  • drób;
  • wątróbki;
  • płatki zbożowe i otręby;
  • migdały i orzechy;
  • ciemne pieczywo i wypieki pełnoziarniste;
  • wędliny;
  • czerwone mięso;
  • rośliny strączkowe;
  • jajka.

Są to produkty powszechnie spotykane w codziennej diecie przeciętnego człowieka. Nie trudno o ich kupno w dowolnym sklepie spożywczym, dlatego urozmaicona dieta dostarcza praktycznie wszystkich minerałów w odpowiednich ilościach, także fosforu.

Niedobór fosforu

Blisko 70% podawanych w żywności fosforanów wchłania się do krwiobiegu z układu pokarmowego, z kolei niedobory tego pierwiastka powodują przede wszystkim:

  • stany osłabienia organizmu i przewlekłe zmęczenie;
  • spadek siły mięśniowej, czemu towarzyszą drżenia mięśni podczas wykonywania różnych czynności;
  • bóle kostne;
  • zaburzenia świadomości, w tym dezorientację, a nawet halucynacje;
  • zaburzenia nerwowe;
  • ucieczkę wapnia z kości, prowadząc do krzywicy, osteomalacji i zwiększenia ryzyka osteoporozy.

Poziom fosforu można z łatwością ocenić na podstawie badania krwi. Analizuje się ilość nieorganicznych fosforanów, których prawidłowe stężenie w surowicy krwi powinno wynosić 0,9 – 1,6 mmol/L, czyli 2,8 – 5,0 mg/dL. Koszt prywatnego badania to zaledwie 15-20 zł.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Konieczyński P., Wesołowski M. Fosfor i jego forma nieorganiczna ekstrahowana wodą w roślinnych surowcach leczniczych, Annales Academiae Medicae Silesiensis, 2011. 65, 5-6, 61-66.
  2. Sapek A., Fosfor w łańcuchu pokarmowym człowieka a środowisko w Polsce, Inżynieria Ekologiczna, 21/2009.
  3. Kozłowska L., Źródła fosforu w diecie a ryzyko powikłań mineralnych i kostnych u osób z przewlekłą chorobą nerek. Bromatologia i Chemia Toksykologiczna, XLV, 2012, 3, str. 822-826.

Może Cię zainteresować

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

0

Twój koszyk jest pusty

Brak produktów w koszyku.