Immunoterapia

Immunoterapia to forma leczenia przeciwnowotworowego, mająca na celu aktywowanie układu odpornościowego pacjenta do walki z chorobą. Cieszy się bardzo dużą skutecznością i nieco mniejszym ryzykiem działań ubocznych w porównaniu np. do klasycznej chemioterapii. Jest ważnym elementem leczenia onkologicznego pacjentów w każdym wieku.

Immunoterapia

Immunoterapia a chemioterapia

Immunoterapia jest leczeniem o odmiennym mechanizmie działania niż chemioterapia. Oddziałuje na naturalną odpowiedź układu odpornościowego człowieka, pobudzając go do walki z nowotworem. Chemioterapia, podobnie zresztą jak terapia ukierunkowana molekularnie i radioterapia, działają poprzez bezpośredni wpływ na wzrost i namnażanie się komórek rakowych.

Immunoterapia – na czym polega?

Immunoterapia polega na mobilizowaniu układu odpornościowego pacjenta do walki z nowotworem. Układ immunologiczny obejmuje zespół narządów, wyspecjalizowanych komórek i substancji, które pomagają w ochronie organizmu przed zakażeniami i nowotworami. Należą do niego m.in.:

  • szpik kostny;
  • węzły chłonne;
  • śledziona;
  • grasica;
  • limfocyty T i limfocyty B;
  • komórki dendrytyczne;
  • komórki NK;
  • monocyty;
  • granulocyty.

Rolą nowoczesnej immunoterapii jest zablokowanie tych struktur, które odpowiadają za hamowanie aktywności wymienionych struktur układu odpornościowego. Odzyskanie jego sprawności powoduje, że proces rozpoznawania nowotworu przestaje być zaburzony, a walka z nowotworem staje się efektywniejsza.

Immunoterapia może pozwolić kontrolować chorobę, co oznacza, że zmiany chorobowe mogą nie powiększać się dalej lub nawet ulec zmniejszeniu czy zniknąć. Niestety u części pacjentów dochodzi do dalszego rozwoju choroby (wciąż nie wiadomo, co na to wpływa). Każdy przypadek jest indywidualny i tak powinien być traktowany przez personel medyczny.

Immunoterapia – jak długo trwa?

Immunoterapia u pacjentów z chorobą niekwalifikującą się do leczenia operacyjnego lub z przerzutami zazwyczaj trwa tak długo, jak wykazuje skuteczność i jest dobrze tolerowana. Oznacza to, że na podstawie oceny stanu klinicznego pacjenta oraz wyników badań dodatkowych, w tym RTG, onkolog ocenia jej skuteczność i dopiera preparaty farmaceutyczne, które może zmieniać w trakcie leczenia. W przypadku niektórych chorób, np. nowotworu z komórek Merkla, immunoterapia może być kontynuowana po stwierdzeniu progresji choroby. Z kolei przy innych rakach podaje się ją przez określony czas, np. w leczeniu pooperacyjnym po wycięciu czerniaka jest to 12 miesięcy.

Leki w immunoterapii

Współcześnie stosowane leki w przebiegu immunoterapii zalicza się do 3 podstawowych grup, którymi są:

  • przeciwciała anty-CTLA4 – działają poprzez zablokowanie na powierzchni limfocytów T receptora, który odpowiada za hamowanie ich aktywności. Jedynym zarejestrowanym lekiem z tej grupy jest ipilimumab;
  • przeciwciała anty-PD1 – działają głównie poprzez zablokowanie receptora PD1 na powierzchni limfocytów T. Na całym świecie, w tym w Unii Europejskiej, zarejestrowane są 2 leki z tej grupy: niwolumab i pembrolizumab. Oba są refundowane w leczeniu m.in. zaawansowanego czerniaka;
  • przeciwciała anty-PDL1 – blokują receptor PDL1 na powierzchni komórek nowotworowych, uniemożliwiając jego interakcję z PD1 na powierzchni limfocytów T. Wszystkie przeciwciała tej grupy podaje się w formie wlewów dożylnych w stałych odstępach czasowych (przeważnie co 3 tygodnie) aż do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności.

Przeciwciałami nazywa się natomiast cząsteczki białkowe podawane dożylnie. Białka mają największy potencjał wywołania reakcji o typie nadwrażliwości w trakcie wlewu lub krótko po jego zakończeniu. Dlatego w przebiegu leczenia mogą pojawić się: świąd skóry i wysypka (w miejscu wkłucia lub w innej lokalizacji), duszność, stan podgorączkowy lub gorączka oraz obniżenie ciśnienia tętniczego i inne.

Immunoterapia – wskazania

Wskazaniem do rozpoczęcia immunoterapii jest zdiagnozowanie choroby nowotworowej. Może ona być na każdym stopniu zaawansowania i dotyczyć różnych narządów w organizmie, także przerzutów. To lekarz onkolog decyduje o rozpoczęciu immunoterapii, połączeniu jej z innymi metodami (np. radioterapią, chemioterapią) oraz o doborze rodzaju i dawki leków.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Wojas-Krawczyk K., Krawczyk P., Rozwój koncepcji przeciwnowotworowej immunoterapii, Onkol. Prak. Klin., 11/2015.
  2. Immunoterapia, Polskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej oraz Fundacja Tam i z Powrotem, Warszawa 2017.

Może Cię zainteresować

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

0

Twój koszyk jest pusty

Brak produktów w koszyku.