Infekcja wirusowa a bakteryjna

Infekcja wirusowa a bakteryjna to dwa zupełnie różne schorzenia, a różnica ta wynika zarówno z czynnika sprawczego, jak i z pojawiających się objawów. Także metoda leczenia jest zupełnie różna. Na podstawie obrazu klinicznego często można odróżnić infekcję wirusową od infekcji bakteryjnej. Czym one się różnią?

Infekcja wirusowa a bakteryjna

Infekcja wirusowa a bakteryjna – przyczyny

Patogenami odpowiedzialnymi za wywołanie infekcji wirusowej są wirusy, czyli cząstki funkcjonujące na pograniczu żywych organizmów i związków chemicznych. Zgodnie z ogólnie przyjętą definicją, stanowią one niewielkie cząstki zakaźne, infekujące wszystkie formy życia. Są jednocześnie niezdolne do namnażania się poza komórką gospodarza. Wirusy nie mają struktury komórkowej, własnych układów metabolicznych, ani nie posiadają organelli. Właśnie dlatego nie zalicza się ich do organizmów. Przykładowe wirusy:

  • HCV;
  • HIV;
  • wirus grypy;
  • koronawirus;
  • wirus różyczki;
  • wirus świnki;
  • RSV.

Jest ich jednak znacznie więcej. Z kolei bakteriami chorobotwórczymi nazywamy wszystkie bakterie zdolne do wywoływania schorzeń u swojego gospodarza. To grupa mikroorganizmów, stanowiących osobną domenę. Są to najczęściej jednokomórkowce (nierzadko tworzą kolonie) i posiadające budowę prokariotyczną. Przykłady bakterii:

  • gronkowiec złocisty;
  • Clostridium tetani;
  • laseczka wąglika;
  • Streptococcus pneumoniae;
  • Enterococcus faecalis;
  • Streptococcus agalactiae.

I wiele innych. Zarówno infekcje wirusowe, jak i bakteryjne, mogą wykazywać wysoką zakażalność lub ograniczać się wyłącznie do swojego żywiciela. Przykładem jest koronawirus czy laseczka wąglika, które wykazują bardzo wysoką zakażalność drogą kropelkową, a także wirus HIV lub HCV, które przenoszą się na drugą osobę najczęściej drogą płciową, przy czym niemożliwe jest zakażenie się nimi drogą kropelkową lub przez podanie ręki.

Jak odróżnić infekcję wirusową od bakteryjnej?

Obie infekcje można odróżnić często po obrazie klinicznym. Charakterystyczne objawy infekcji wirusowej:

  • gorączka nieprzekraczająca 38,5 stopni C;
  • utrata smaku, węchu i brak apetytu;
  • zmęczenie;
  • wodnisty katar;
  • suchy kaszel;
  • dreszcze mięśniowe;
  • bóle kostno-stawowe;
  • uczucie ogólnego rozbicia;
  • bóle głowy.

Objawy pojawiają się po kilku dniach od momentu zakażenia. Charakterystyczne cechy infekcji bakteryjnej:

  • nudności i wymioty;
  • biały lub szary nalot na gardle;
  • obrzęk migdałków;
  • powiększenie węzłów chłonnych;
  • gorączka przekraczająca 38,5 stopni C;
  • gęsty katar i zatkane zatoki;
  • mokry kaszel, często z odkrztuszaniem wydzieliny.

Bardzo często infekcja bakteryjna jest powikłaniem infekcji wirusowej. Zdarza się jednak, że objawy typowe dla infekcji wirusowej (np. zmęczenie czy bóle głowy) pojawiają się w przebiegu infekcji bakteryjnych. Dlatego nie warto na własną rękę rozpoznawać choroby, nic nie zastąpi wizyty u lekarza. Diagnostyką i leczeniem infekcji wirusowych czy bakteryjnych zajmuje się lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.

Zobacz również: Jak wzmocnić odporność?

Infekcja wirusowa a bakteryjna – leczenie

Jako że oba patogeny są różne, odmienne będzie ich usuwanie. Infekcje bakteryjne leczy się antybiotykami. Zazwyczaj wykorzystuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania, jednak jeśli konieczne jest działanie celowane, wcześniej należy wykonać antybiogram, na podstawie którego ustala się patogeny w organizmie pacjenta. W przypadku infekcji wirusowych stosuje się leki przeciwwirusowe. W wielu przypadkach wystarcza leczenie objawowe, czyli odpoczynek, unikanie wychodzenia z domu i kontaktu z osobami zdrowymi, dieta lekkostrawna, wysoki poziom nawodnienia organizmu.

Wciąż kontrowersyjnym tematem jest zwalczanie gorączki. Wiele osób stosuje leki przeciwgorączkowe od razu po stwierdzeniu gorączki, nie jest to jednak zalecane. Gorączka to naturalny mechanizm obronny organizmu, dzięki któremu układ odpornościowy zwalcza chorobotwórcze patogeny. Jeśli gorączka nie jest przedłużająca się lub nie przekracza 39 stopni Celsjusza, nie warto jej zbijać. Wyjątkiem są osoby starsze, małe dzieci i kobiety ciężarne, dla których gorączka jest niebezpieczna. Jeśli natomiast decydujemy się na zbijanie gorączki, w pierwszej kolejności warto wypróbować chłodne okłady na czoło i kark lub kąpiel w wodzie o temperaturze 1-2 stopnie niższej niż aktualne temperatura ciała.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Jaguś P., Chorostowska-Wynimko J., Roży A., Diagnostyka wybranych zakażeń wirusowych układu oddechowego, Pneumonologia i Alergologia Polska, 1/2010.
  2. Naporowski P., Witkowska D., Lewandowicz-Uszyńska A., Gamian A., Zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze towarzyszące pierwotnym niedoborom odporności manifestacją zaburzeń procesów immunologicznych, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej, 72/2018.
  3. Wróblewska M., Dzieciątkowski T., Choroby wirusowe w praktyce klinicznej, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.
  4. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.

Może Cię zainteresować

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *