Naturalny antybiotyk na zatoki

Naturalny antybiotyk na zatoki może stanowić skuteczne uzupełnienie terapii podstawowej, choć według specjalistów działających z wykorzystaniem medycyny alternatywnej, nierzadko bywa głównym produktem leczniczym dla chorego. Zastosowanie naturalnych antybiotyków ma zastosowanie m.in. przy problemach przewlekłych, gdy długotrwała antybiotykoterapia mogłaby wiązać się z licznymi konsekwencjami.

Naturalny antybiotyk na zatoki

Naturalny antybiotyk na zatoki

Zapalenie zatok to schorzenie stanowiące jedną z 10 najczęściej rozpoznawanych chorób w Polsce i znajduje się na 5. miejscu wśród przyczyn przepisywania antybiotyków przez polskich lekarzy rodzinnych. Zapalenie zatok to choroba wirusowa, jedynie w koło 0,5-2% wirusowych ostrych zapaleń zatok dochodzi do rozwoju infekcji bakteryjnej. Bez względu na to, czy schorzenie ma podłoże wirusowe, czy bakteryjne, wszystkie poniższe naturalne antybiotyki okazują się być skuteczne. Choć zgodnie z terminologią, antybiotyk to lek działający przeciwbakteryjnie, naturalne antybiotyki wywołują także działanie przeciwwirusowe, antyoksydacyjne czy odżywcze.

Miód

Jednym z najsilniej działających antybiotyków jest miód. Wysokie stężenie cukrów w miodzie (średnio 77%) sprawia, że działa on na komórki wegetatywne drobnoustrojów odwadniająco i w tych warunkach giną one w krótkim czasie. Do czynników chemicznych należą trafiające do miodu z nektaru lub spadzi takie substancje roślinne, jak flawonoidy, kwasy fenolowe, terpeny i seskwiterpeny oraz metyloglioksal. Jednak ich działanie przeciwdrobnoustrojowe zależy od stężenia. Najistotniejszą grupą czynników, które działają antybakteryjnie, są czynniki biologiczne, zwłaszcza substancje wprowadzane do miodu przez pszczoły, takie jak oksydaza glukozy i lizozym. Szczególne znaczenie w medycynie ma działanie miodu wielokwiatowego i miodu manuka na bakterie chorobotwórcze dla człowieka i jednocześnie oporne na antybiotyki, takie jak Staphylococcus aureus i Enterococcus faecium.

Na zatoki bardzo dobrze sprawdzi się miód nawłociowy, miód z propolisem, miód lipowy oraz miód spadziowy. Na szczególną uwagę zasługuje propolis – wspomniany produkt pszczeli. Jego podstawową właściwością jest działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne. Stosowanie go działa hamująco na rozwój drobnoustrojów, niszczy wiele z nich, w tym prątki gruźlicy, wirusy, pierwotniaki, grzyby, oraz bakterie.

Czarny bez

Surowiec zielarski to wysuszone kwiaty i owoce (Sambuci fructus). Przyrządzić z nich można sok, syrop, nalewkę, wywar z suszonych owoców. Dawniej produkty te wykorzystywano zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, w przypadku infekcji. W czasach, kiedy nie było jeszcze antybiotyków, zielarze i lekarze często stosowali czarny bez w leczeniu infekcji bakteryjnych, ale i infekcji wirusowych. Napary z kwiatów bzu działają napotnie, przeciwzapalnie, wykrztuśnie oraz moczopędnie, dlatego są wskazane do stosowania w chorobach przebiegających z gorączką i stanem zapalnym górnych dróg oddechowych. Dobrze sprawdzają się przy problemach z zatokami. Zarówno ostrymi, jak i przewlekłymi.

Imbir

Surowcem leczniczym jest kłącze imbiru, z którego podczas procesów destylacji otrzymuje się 3% olejku o składzie chemicznym uzależnionym od miejsca pochodzenia rośliny. Dominującymi w nim grupami związków są seskwiterpeny oraz monoterpeny, w tym kamfora. Jednak substancjami, którym przypisuje się najważniejsze efekty farmakologiczne, takie jak działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwgorączkowe są nielotne aromatyczne pochodne polifenolowe. Imbir na zatoki może być spożywany w różnych formach. Najskuteczniej jednak zaparzyć wywar z korzenia imbiru lub dodawać starty, świeży korzeń do potraw czy napojów.

Czosnek

Czosnek to roślina od wieków znana i ceniona ze względu na zawartość substancji czynnych wykazujących działanie lecznicze i profilaktyczne. Właściwości biologiczne czosnku wiążą się głównie z zawartością związków siarkowych, m.in.: alliiny (rozkładanej do allicyny), ajoenów i siarczków. Za aktywność antybiotykową odpowiada głównie allicyna, będąca najbardziej aktywnym biologicznie związkiem czosnku. Powstaje wskutek zmiażdżenia lub pokrojenia czosnku, dlatego w celach leczniczych warto ząbki czosnku choć trochę rozdrobnić lub całkiem sprasować praską.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Kędzia B., Hołderna-Kędzia E., Wykorzystanie miodu w zakażeniach, Herbalism, 1/2020.
  2. Paradowska K., Uram-Dudek A., Wawer I., Polifenole owoców czarnego bzu – dietetyczne wsparcie terapii przeziębienia i grypy, Herbalism, 1/2019.
  3. Piechal A., Widy-Tyszkiewicz E., Blecharz-Klin K., Imbir (Zingiber officinale) we współczesnej terapii, Przewodnik Lekarza, 5/2004.
  4. Radkowska I., Wójcik P., Karpowicz A., Właściwości czosnku (Allium Sativum) oraz możliwość jego wykorzystania w chowie zwierząt, Rocz. Nauk. Zoot., 2/2021.
  5. Wardas P., Markowski J., Piotrowska-Seweryn A. Przegląd aktualnych wytycznych w zakresie diagnostyki i leczenia zapaleń zatok przynosowych z praktycznym komentarzem, Forum Medycyny Rodzinnej, 4/2014.

Może Cię zainteresować

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

0

Twój koszyk jest pusty

Brak produktów w koszyku.