Testosteron

Testosteron jest głównym męskim hormonem płciowym, którego oznaczanie ma kluczowe znaczenie dla oceny stopnia androgenizacji w różnych stanach chorobowych. W niewielkich stężeniach spełnia również ważną rolę w organizmie kobiecym, choć w nadmiarze przyczynia się do pojawiania się niepożądanych, męskich cech.

Testosteron

Testosteron – charakterystyka

U mężczyzn testosteron produkowany jest w największym stopniu przez komórki Leydiga oraz przez korę nadnerczy, natomiast u kobiet przez jajniki i korę nadnerczy. Do jego produkcji niezbędna jest obecność cholesterolu, wychwytywanego z krążenia przez endocytozę cząsteczek LDL. Metabolizm omawianego hormonu zachodzi głównie w wątrobie, wskutek czego powstają: etiocholanolon, androsteron, androstendiol. Niemal 98% krążącego we krwi testosteronu występuje w formie związanej z białkami. Bezpośredni wpływ na jego stężenie w organizmie obu płci mają zmiany poziomu SHBG.

Funkcje testosteronu u mężczyzn

W przypadku mężczyzn testosteron powstaje w komórkach Leydiga zlokalizowanych w jądrach. Uaktywniają się one pod wpływem innego hormonu – lutropiny (LH). We krwi większość testosteronu łączy się z białkiem transportującym, wiążącym hormony płciowe (SHBG). Synteza testosteronu rozpoczyna się już w okolicach 7. tygodnia życia płodowego i odpowiada wówczas za kształtowanie się płci płodu. W późniejszym życiu testosteron u mężczyzn odpowiada za dojrzewanie płciowe, m.in.:

  • kształtowanie się męskiej sylwetki (szerokie ramiona, wąskie biodra, umięśnienie);
  • zarost;
  • niski tembr głosu;
  • zainteresowanie płcią przeciwną;
  • popęd seksualny;
  • prawidłowe działanie męskich narządów płciowych;
  • erekcję, ejakulację, wytrysk.

Testosteron uczestniczy we wszelkich reakcjach anaboliczno-białkowych, a także przyczynia się do wzmożonej potliwości ciała oraz moduluje komórkową odpowiedź układu odpornościowego. Silny niedobór tego hormonu powoduje wady rozwojowe, takie jak spodziectwo czy obojnactwo rzekome męskie.

Funkcje testosteronu u kobiet

Choć w organizmie kobiety jest znacznie mniej testosteronu, a jego podwyższony poziom przyczynia się do problemów zdrowotnych, we właściwych stężeniach jest kluczowy do sprawnego funkcjonowania organizmu. Odpowiada za:

  • regulację libido i popęd płciowy;
  • właściwą produkcję erytrocytów;
  • zachowanie właściwej masy mięśniowej;
  • prawidłową gęstość kości;
  • prawidłową czynność jajników.

Nadmiar testosteronu u kobiet przyczynia się jednak do wystąpienia męskich cech, takich jak niski tembr głosu, owłosienie na twarzy i całym ciele, ale także niepłodności, nadwagi, trądziku, nadpobudliwości.

Zobacz również: Suplementy na libido.

Testosteron – norma

Zgodnie z najnowszymi danymi, normy testosteronu w dużej mierze zależą od wieku i płci. Prezentują się następująco:

  • kobiety w wieku 18-39 lat: 9-55 ng/dl (0,31-1,90 nmol/l);
  • mężczyźni w wieku 18-39 lat: 300-1080 ng/dl (10,41-37,47 nmol/l);
  • kobiety w wieku 40-59 lat: 9-55 ng/dl (0,31-1,90 nmol/l);
  • mężczyźni w wieku 40-59 lat: 300-890 ng/ml (10,41-30-88 nmol/l);
  • kobiety powyżej 60. roku życia: 5-32 ng/dl (0,17-1,11 nmol/l);
  • mężczyźni powyżej 60. roku życia: 300-720 ng/ml (10,41-24,98 nmol/l).

Inne normy obowiązują również nastolatków, u których miejsce ma dopiero dojrzewanie płciowe. W tym przypadku normy są różne i interpretując badania, zawsze należy kierować się zakresami referencyjnymi, udostępnianymi przez dane laboratorium.

Badanie testosteronu

Badanie testosteronu odbywa się na podstawie próbki krwi pobranej najczęściej z żyły łokciowej. Wskazaniem może być chęć oceny czynności i kondycji jąder u mężczyzn. Udowodniono również, że przy przekroczeniu norm testosteronu wzrasta ryzyko nowotworu prostaty czy miażdżycy tętnic, z kolei przy niedoborach najbardziej oczywistą konsekwencją jest bezpłodność. Pozostałe wskazania do badania:

  • guzy jąder, guzy jajników;
  • marskość wątroby;
  • zespół policystycznych jajników;
  • hirsutyzm;
  • nowotwór i guzy kory nadnerczy;
  • wrodzony przerost kory nadnerczy;
  • opóźnione dojrzewanie płciowe;
  • znaczne wahania nastroju;
  • łysienie;
  • trądzik;
  • męskie cechy w wyglądzie kobiety.

Diagnostyką i leczeniem zaburzeń w obrębie testosteronu zajmuje się endokrynolog, w przypadku kobiet nierzadko we współpracy z ginekologiem.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Mroczko B., Mędraś M., Niektóre problemy związane z oznaczaniem testosteronu, Endokrynologia Polska, 5/2007.
  2. Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
  3. Skowron B., Poziom testosteronu a wiek – tabela, uwarunkowania [https://diag.pl/pacjent/artykuly/poziom-testosteronu-a-wiek-tabela-uwarunkowania/#2-Poziom-testosterony-a-wiek-tabela].

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *