Hipowitaminoza

Hipowitaminoza to inaczej niedobór witamin. Problem może dotyczyć każdej witaminy – zarówno rozpuszczalnej w tłuszczach (witamina A, witamina D, witamina E, witamina K), jak i rozpuszczalnej w wodzie (witamina C, witaminy z grupy B). Przewlekle utrzymująca się hipowitaminoza ma wysoce negatywne konsekwencje dla organizmu człowieka. Przy urozmaiconej, zbilansowanej diecie niedobory niemal nie występują. W razie potrzeb należy zdecydować się na dodatkową suplementację składników odżywczych.

Hipowitaminoza

Hipowitaminoza – przyczyny

Zbyt mała ilość witamin w organizmie wynika przede wszystkim z ich niedostatecznej podaży wraz z pokarmem. Największym zagrożeniem jest dieta uboga w owoce, warzywa, zboża, nabiał czy mięso i ryby, przy codziennym spożywaniu gotowych dań, fast-foodów, słonych przekąsek, słodyczy. Także mało urozmaicona dieta jest czynnikiem ryzyka hipowitaminozy np. jedzenie zdrowo, lecz codziennie tego samego. Hipowitaminoza może również wystąpić w przebiegu:

  • alkoholizmu;
  • przyjmowania niektórych leków (np. powodujących nadmierne wydalanie witamin z moczem);
  • niskiej ekspozycja ciała na promieniowanie słoneczne (w przypadku witaminy D);
  • niedrożności dróg żółciowych;
  • nieswoistych zapaleń jelit;
  • schorzeń wątroby;
  • błędnego stosowania diety eliminacyjnej;
  • głodówek i odchudzania się;
  • nadmiernego stresu;
  • schorzeń autoimmunologicznych;
  • niewyrównanej cukrzycy;
  • nieustabilizowanych chorób hormonalnych;
  • chorób nowotworowych.

Przyczyn hipowitaminozy może być wiele, jednak przy właściwej diecie nawet w przypadku chorób ostrych i przewlekłych można jej przeciwdziałać.

Hipowitaminoza – objawy

  • witamina A – suchość skóry, kurza ślepota, spadek odporności, trądzik, brak apetytu, zaburzenia libido i płodności, zahamowanie wzrostu u dzieci;
  • witamina D – depresja, nadmierne wypadanie włosów, bóle kostne, spowolnienie gojenia się ran, osłabienie, zmęczenie, krzywica u dzieci, osteoporoza;
  • witamina E – anemia, rozdrażnienie, pogorszenie kondycji skóry, nadmierne wypadanie włosów, bolesność i zanik mięśni, zaburzenia neurologiczne, spadek odporności, zaburzenia koncentracji;
  • witamina K – krwiomocz, obfite miesiączkowanie, pogorszenie gojenia się ran i wydłużenie czasu krzepnięcia, biegunki, spadek odporności;
  • witamina B1 (tiamina) – bolesne skurcze mięśniowe, tachykardia, powiększenie mięśnia sercowego, obrzęki kończyn, problemy z pamięcią i koncentracją;
  • witamina B2 (ryboflawina) – chroniczne zmęczenie, pękanie kącików ust, pogorszenie wzroku, nadmierne złuszczanie naskórka, suchość spojówek;
  • witamina B3 (niacyna) – nadwrażliwość skóry na słońce, zmiany zapalne skóry, demencja, depresja, biegunka, wymioty;
  • witamina B4 (cholina) – gromadzenie się cholesterolu w organizmie, zwłóknienie wątroby, bóle głowy, zaparcia, pogorszenie regeneracji mięśni po treningu, pogorszenie pamięci;
  • witamina B5 (kwas pantotenowy) – skurcze nóg, omdlenia, sztywność i bóle mięśni, zaburzenia wzroku, schorzenia skórne (wypryski, trądzik, łuszczenie);
  • witamina B6 (pirydoksyna) – niedokrwistość, apatia, pogorszenie nastroju, łupież, nadmierne wypadanie włosów, drętwienie i mrowienie kończyn, zaburzenia snu;
  • witamina B7 (biotyna) – stany zapalne skóry, zmęczenie, halucynacje, utrata apetytu, wypadanie włosów, przebarwienia skórne;
  • witamina B9 (kwas foliowy) – zmęczenie, osłabienie, owrzodzenia jamy ustnej, przebarwienia paznokci, poważne wady rozwojowe płodu;
  • witamina B12 (kobalamina) – wzmożona męczliwość, osłabienie, problemy z koncentracją, zawroty głowy, duszności, bladość powłok skórnych;
  • witamina C – osłabienie, ból mięśni, zaburzenia wchłaniania żelaza i produkcji kolagenu, pogorszenie gojenia się ran, spadek odporności.

Zobacz również: Witaminy na zmęczenie i brak energii.

Leczenie hipowitaminozy

Leczenie hipowitaminozy powinno opierać się na zwiększonej podaży witamin, dlatego ważna jest znajomość ich źródeł. W przypadku hipowitaminozy witaminy D kluczem jest codzienna ekspozycja ciała na słońce po około 20-25 minut, a także suplementacja (zaleca się ją każdemu człowiekowi bez względu na wiek). Niedobory witamin z grupy B wymagają zwiększonego spożycia warzyw strączkowych, nabiału, jaj, bananów, zielonych warzyw liściastych czy ryb. Największe ilości witaminy C znajdziemy w aceroli (dostępna jako suplement diety), później zaś w owocach dzikiej róży, natce pietruszki, pokrzywie, papryce i jagodach goji. Źródłami witaminy A są masło, jajka, mleko i nabiał, niektóre tłuste ryby, bataty, jarmuż, szpinak, dynia czy propolis.

Wszelkie choroby przewlekłe należy ustabilizować i wyrównać. Dodatkiem przy hipowitaminozie może być wspomniana suplementacja. W dzisiejszych czasach każda witamina dostępna jest w formie suplementu diety, jednak nie powinny one być zamiennikiem dla zdrowej diety.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Nowosad K., Witamina D: metabolizm, funkcje oraz toksyczność, Nauki Przyrodnicze i Medyczne, 4/2020.
  2. Gryszczyńska A., Witaminy z grupy B – naturalne źródła, rola w organizmie, skutki awitaminozy, Postępy Fitoterapii, 4/2009.
  3. Gawęcki J., Witaminy, Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Poznań 2002.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

0

Twój koszyk jest pusty

Brak produktów w koszyku.